|
|
|
27 en 28 mei 2012
Onze laatste dag in Zuid-Afrika. Aan de ene kant
zijn we heel blij om weer terug naar huis te gaan en Bruce zijn nieuwe
thuis te laten zien, maar aan de andere kant is het jammer om het
geboorteland van onze kinderen te moeten verlaten. Het land waar we
zulke bijzondere, emotionele momenten hebben beleefd en dan het besef
dat het voor ons echt de laatste keer zal zijn om dat bijzondere geluk
van het krijgen van een kindje mee te maken. Wel hebben we besloten om
te gaan sparen voor een rondreis door Zuid-Afrika, die willen we dan
over 5 jaar gaan maken (inclusief Durban, waar Noa vandaan komt). Dan
kunnen Noa en Bruce hun geboorteland leren kennen.
's ochtends gaan we nog naar de markt in Hatfield
voor onze laatste souvenirs, nog steeds geen Jembe helaas, misschien nog
op de luchthaven vanavond. Van Sander hebben we begrepen dat ze voor
Sterre 10 kg mochten meenemen, maar dat moet dan wel worden ingecheckt.
We besluiten dan ook op de markt nog een klein koffertje te kopen (voor
12 euro), waar we nog 10 kg bagage in kunnen doen, omdat we geen idee
hebben hoe zwaar onze koffers nu zullen zijn en we geen weegschaal tot
onze beschikking hebben. Bij Cofi lunchen we al op tijd, omdat we
vanmiddag nog even een dutje willen doen.
Om 12.30 uur gaan we allemaal naar bed en proberen
zo nog even wat rust te pakken. Noa vindt het allemaal niet zo nodig,
maar uiteindelijk slaapt ze nog een half uurtje. Rond 14.45 uur staan we
weer op en pakken nog wat laatste dingen in onze koffers in. Ons laatste
diner in Pretoria hebben we bij Rosies (quiche, mediteranean penne met
chicken en lasagne). De kids gaan samen nog even in bad en zijn zich nog
niet bewust van de lange reis die gaat komen. Marcel en Mirjam nog snel
een warme douche en de spanning begint te stijgen. Bruce merkt de stress
en spanning vast op, hij begint te mopperen en te jengelen. Helaas
hebben we geen box ter beschikking, dus kan hij even in zijn bedje
spelen (daar is hij het niet helemaal mee eens, maar een andere
oplossing is er niet) en dan eindelijk zijn we bepakt en bezakt en staat
Liaan al klaar om ons op te halen, hij is mooi op tijd. We nemen
afscheid van Lucie, zij is speciaal teruggekomen naar de accommodatie om
van ons afscheid te nemen, normaal komt ze maandagochtend pas weer
terug. De reis kan beginnen. Om 19.45 uur zijn we op de luchthaven en
kunnen we inchecken (hopelijk verloopt alles goed, 5 jaar geleden was
Noa verwijderd van de vlucht, omdat ze de heenreis niet meevloog). We
hebben er alle vertrouwen in, Miranda (vriendin van Mirjam) heeft onze
vlucht geboekt en zij heeft dat uitstekend gedaan (bedankt Miran), het
verloopt allemaal vlekkeloos en het baliepersoneel en de grensbewaking
zijn erg aardig (we
hoeven zelfs geen aanvullende documenten te laten zien). De koffers zijn
prima van gewicht (zelfs nog per koffer 2,5 kg over...hadden we nog meer
kunnen shoppen).
Dan gaan we nog maar even shoppen op de
luchthaven.... Het is een hele mooie moderne luchthaven. Marcel vindt
uiteindelijk nog een Springbok polo, waar hij erg blij mee is. Voor
Bruce kopen we nog een t-shirt met het afrikaanse volkslied en de
zuid-afrikaanse vlag. Zelfs een Jembe kunnen we nog kopen (wel iets
kleiner dan onze bedoeling was, maar erg leuk voor Noa en Bruce).
Bruce heeft nog helemaal niet geslapen en hij
brabbelt er nog mooi op los. Helaas zijn er maar enkele vrije plekken in
het vliegtuig, waardoor we geen extra stoel voor Bruce kunnen krijgen.
Bruce zal dan ook 11 uur lang bij ons op schoot moeten zitten. Het
personeel is heel vriendelijk en ze hebben wel geprobeerd om nog een
extra stoel te regelen, maar dat is niet gelukt. Bruce valt na de
stijging bij papa op schoot in slaap. Hij slaapt uiteindelijk tot 04.00
uur en dan is er turbulentie en moeten de gordels weer vast, daar wordt
Bruce wakker van. Noa vindt de filmpjes op de tv erg interessant en wij
denken die valt wel in slaap, maar om 03.00 uur slaapt ze nog niet (er
komt tot 02.00 uur ook nog steeds eten en drinken voorbij). Dan worden
de lichten gedimd en doen we Noa's tv ook uit (is ze niet erg blij mee),
maar ze valt nu wel in slaap, helaas wordt ze ook wakker rond 04.15 uur
(turbulentie). Bruce valt bij mama op schoot nog in slaap rond 06.00 uur
tot 07.00 uur. We landen om 10.04 uur op Schiphol, heerlijk eindelijk in
het land waar Bruce zijn thuis zal zijn. We zitten helemaal achterin het
vliegtuig en komen pas op 10.30 uur uit het vliegtuig, dan willen we
Bruce en Noa nog gaan omkleden (ze hebben makkelijke kleding aan voor in
het vliegtuig). Het is een klein benauwd hokje en ik moet ze één voor
één omkleden, dat kost even tijd . Om 10.55 uur komen we bij de douane
en zien we in de verte onze familie en vrienden al staan en dan slaan de
emoties toe... Het is zo mooi dat ze allemaal gekomen zijn om ons kleine
mannetje te bewonderen. Ze zwaaien met afrikaanse vlaggetjes er is een
prachtig spandoek. We lopen meteen naar het raam en Bruce is helemaal
onder de indruk, op een gegeven moment steekt hij zijn handje op en
zwaait naar iedereen. Snel de koffers pakken dat is niet moeilijk, want
er liggen nog maar 4. Razendsnel langs de controle en daar staan ze dan
om ons te omhelzen en Bruce te bewonderen en eindelijk in levende lijve
te kunnen zien, heel bijzonder. Bruce bekijkt iedereen eens goed en het
gaat eigenlijk prima met Bruce.
Met de familie en vrienden gaan we wat drinken bij
Haje in Lelystad. Onderweg raakt Bruce helemaal overstuur en huilt de
hele rit (drinken en koekje wil hij niet hebben). In Haje proberen we
Bruce te kalmeren (de melkfles helpt nu ook niet). We gaan rustig naar
buiten met Bruce, maar hij houdt niet op hij is zo verdrietig en heeft
weer erg veel last van buikkrampen. Uiteindelijk besluiten we om naar
huis te gaan en onderweg heeft hij zijn ogen wel dicht, maar hij snikt
nog wel steeds (we hebben het idee dat hij er ook van droomt). Als we om
14.30 uur thuis aankomen, hangen er overal vlaggetjes en staat er een
mooi welkomst thuis bord in de tuin (Alex en Miranda plaatsen het
spandoek er nog naast), het is een prachtig gezicht. We doen Bruce nog
even in een warm bad om te kalmeren (het laatste kwartier in de auto
werd hij gelukkig al wat rustiger). Daarna gaat Bruce in zijn nieuwe
bedje slapen en hij vindt het prima. Wij zijn ook ontzettend moe van de
reis en gaan ook 2 uurtjes naar bed. Noa wil eigenlijk niet, maar slaapt
toch ook lekker. Bruce slaapt heerlijk door en we halen hem om 17.30 uur
uit bed om te gaan eten bij opa en oma Kooij. Hij is weer rustig, we
zijn ontzettend blij dat hij weer gekalmeerd is. Uiteindelijk ligt
hij om 20.00 uur op bed en de volgende ochtend worden wij om 08.05
gewekt door de telefoon, omdat ze met een heerlijk ontbijtje op de stoep
staan (dit hebben opa en oma Doeve geregeld)...Bruce heeft de hele nacht
doorgeslapen en slaapt de sterren van de hemel, hij heeft het uitstekend
naar zijn zin in zijn nieuwe huis en bedje....Vervolg komt later deze
week.
|
|
|
|
|
|
|
|