Adoptieverhaal van

Marcel en Mirjam

Deze website is voor het laatst bijgewerkt op:  30 mei 2012

Onze reis naar Bruce

 
     
3 en 4 mei 2012
5 en 6 mei 2012
7 mei 2012
8 mei 2012
9 mei 2012
10 mei 2012
11 mei 2012
12 en 13 mei 2012
14 mei 2012
15 mei 2012
16 mei 2012
17 en 18 mei 2012
19 en  20 mei 2012
21 en 22 mei 2012
23 mei 2012
24 en 25 mei 2012
26 mei 2012
27 en 28 mei 2012

Terug
 

27 en 28 mei 2012

Onze laatste dag in Zuid-Afrika. Aan de ene kant zijn we heel blij om weer terug naar huis te gaan en Bruce zijn nieuwe thuis te laten zien, maar aan de andere kant is het jammer om het geboorteland van onze kinderen te moeten verlaten. Het land waar we zulke bijzondere, emotionele momenten hebben beleefd en dan het besef dat het voor ons echt de laatste keer zal zijn om dat bijzondere geluk van het krijgen van een kindje mee te maken. Wel hebben we besloten om te gaan sparen voor een rondreis door Zuid-Afrika, die willen we dan over 5 jaar gaan maken (inclusief Durban, waar Noa vandaan komt). Dan kunnen Noa en Bruce hun geboorteland leren kennen.

's ochtends gaan we nog naar de markt in Hatfield voor onze laatste souvenirs, nog steeds geen Jembe helaas, misschien nog op de luchthaven vanavond. Van Sander hebben we begrepen dat ze voor Sterre 10 kg mochten meenemen, maar dat moet dan wel worden ingecheckt. We besluiten dan ook op de markt nog een klein koffertje te kopen (voor 12 euro), waar we nog 10 kg bagage in kunnen doen, omdat we geen idee hebben hoe zwaar onze koffers nu zullen zijn en we geen weegschaal tot onze beschikking hebben. Bij Cofi lunchen we al op tijd, omdat we vanmiddag nog even een dutje willen doen.

Om 12.30 uur gaan we allemaal naar bed en proberen zo nog even wat rust te pakken. Noa vindt het allemaal niet zo nodig, maar uiteindelijk slaapt ze nog een half uurtje. Rond 14.45 uur staan we weer op en pakken nog wat laatste dingen in onze koffers in. Ons laatste diner in Pretoria hebben we bij Rosies (quiche, mediteranean penne met chicken en lasagne). De kids gaan samen nog even in bad en zijn zich nog niet bewust van de lange reis die gaat komen. Marcel en Mirjam nog snel een warme douche en de spanning begint te stijgen. Bruce merkt de stress en spanning vast op, hij begint te mopperen en te jengelen. Helaas hebben we geen box ter beschikking, dus kan hij even in zijn bedje spelen (daar is hij het niet helemaal mee eens, maar een andere oplossing is er niet) en dan eindelijk zijn we bepakt en bezakt en staat Liaan al klaar om ons op te halen, hij is mooi op tijd. We nemen afscheid van Lucie, zij is speciaal teruggekomen naar de accommodatie om van ons afscheid te nemen, normaal komt ze maandagochtend pas weer terug. De reis kan beginnen. Om 19.45 uur zijn we op de luchthaven en kunnen we inchecken (hopelijk verloopt alles goed, 5 jaar geleden was Noa verwijderd van de vlucht, omdat ze de heenreis niet meevloog).  We hebben er alle vertrouwen in, Miranda (vriendin van Mirjam) heeft onze vlucht geboekt en zij heeft dat uitstekend gedaan (bedankt Miran), het verloopt allemaal vlekkeloos en het baliepersoneel en de grensbewaking zijn erg aardig (we hoeven zelfs geen aanvullende documenten te laten zien). De koffers zijn prima van gewicht (zelfs nog per koffer 2,5 kg over...hadden we nog meer kunnen shoppen).

Dan gaan we nog maar even shoppen op de luchthaven.... Het is een hele mooie moderne luchthaven. Marcel vindt uiteindelijk nog een Springbok polo, waar hij erg blij mee is. Voor Bruce kopen we nog een t-shirt met het afrikaanse volkslied en de zuid-afrikaanse vlag. Zelfs een Jembe kunnen we nog kopen (wel iets kleiner dan onze bedoeling was, maar erg leuk voor Noa en Bruce).      

Bruce heeft nog helemaal niet geslapen en hij brabbelt er nog mooi op los. Helaas zijn er maar enkele vrije plekken in het vliegtuig, waardoor we geen extra stoel voor Bruce kunnen krijgen. Bruce zal dan ook 11 uur lang bij ons op schoot moeten zitten. Het personeel is heel vriendelijk en ze hebben wel geprobeerd om nog een extra stoel te regelen, maar dat is niet gelukt. Bruce valt na de stijging bij papa op schoot in slaap. Hij slaapt uiteindelijk tot 04.00 uur en dan is er turbulentie en moeten de gordels weer vast, daar wordt Bruce wakker van. Noa vindt de filmpjes op de tv erg interessant en wij denken die valt wel in slaap, maar om 03.00 uur slaapt ze nog niet (er komt tot 02.00 uur ook nog steeds eten en drinken voorbij). Dan worden de lichten gedimd en doen we Noa's tv ook uit (is ze niet erg blij mee), maar ze valt nu wel in slaap, helaas wordt ze ook wakker rond 04.15 uur (turbulentie). Bruce valt bij mama op schoot nog in slaap rond 06.00 uur tot 07.00 uur. We landen om 10.04 uur op Schiphol, heerlijk eindelijk in het land waar Bruce zijn thuis zal zijn. We zitten helemaal achterin het vliegtuig en komen pas op 10.30 uur uit het vliegtuig, dan willen we Bruce en Noa nog gaan omkleden (ze hebben makkelijke kleding aan voor in het vliegtuig). Het is een klein benauwd hokje en ik moet ze één voor één omkleden, dat kost even tijd . Om 10.55 uur komen we bij de douane en zien we in de verte onze familie en vrienden al staan en dan slaan de emoties toe... Het is zo mooi dat ze allemaal gekomen zijn om ons kleine mannetje te bewonderen. Ze zwaaien met afrikaanse vlaggetjes er is een prachtig spandoek. We lopen meteen naar het raam en Bruce is helemaal onder de indruk, op een gegeven moment steekt hij zijn handje op en zwaait naar iedereen. Snel de koffers pakken dat is niet moeilijk, want er liggen nog maar 4. Razendsnel langs de controle en daar staan ze dan om ons te omhelzen en Bruce te bewonderen en eindelijk in levende lijve te kunnen zien, heel bijzonder. Bruce bekijkt iedereen eens goed en het gaat eigenlijk prima met Bruce.

Met de familie en vrienden gaan we wat drinken bij Haje in Lelystad. Onderweg raakt Bruce helemaal overstuur en huilt de hele rit (drinken en koekje wil hij niet hebben). In Haje proberen we Bruce te kalmeren (de melkfles helpt nu ook niet). We gaan rustig naar buiten met Bruce, maar hij houdt niet op hij is zo verdrietig en heeft weer erg veel last van buikkrampen. Uiteindelijk besluiten we om naar huis te gaan en onderweg heeft hij zijn ogen wel dicht, maar hij snikt nog wel steeds (we hebben het idee dat hij er ook van droomt). Als we om 14.30 uur thuis aankomen, hangen er overal vlaggetjes en staat er een mooi welkomst thuis bord in de tuin (Alex en Miranda plaatsen het spandoek er nog naast), het is een prachtig gezicht. We doen Bruce nog even in een warm bad om te kalmeren (het laatste kwartier in de auto werd hij gelukkig al wat rustiger). Daarna gaat Bruce in zijn nieuwe bedje slapen en hij vindt het prima. Wij zijn ook ontzettend moe van de reis en gaan ook 2 uurtjes naar bed. Noa wil eigenlijk niet, maar slaapt toch ook lekker. Bruce slaapt heerlijk door en we halen hem om 17.30 uur uit bed om te gaan eten bij opa en oma Kooij. Hij is weer rustig, we zijn ontzettend blij dat hij weer gekalmeerd is.  Uiteindelijk ligt hij om 20.00 uur op bed en de volgende ochtend worden wij om 08.05 gewekt door de telefoon, omdat ze met een heerlijk ontbijtje op de stoep staan (dit hebben opa en oma Doeve geregeld)...Bruce heeft de hele nacht doorgeslapen en slaapt de sterren van de hemel, hij heeft het uitstekend naar zijn zin in zijn nieuwe huis en bedje....Vervolg komt later deze week.

aankomst op Schiphol               even zwaaien naar mijn familie en vrienden..

.. eindelijk aangekomen               .. dag tante Saskia!

weerzien live na 4 weken (al was skype ook live, maar dan zonder beeld..)               oude reisgenoten ook aanwezig!

onder begeleiding van familie en vrienden naar de auto                broer en zus weer terug op Nederlandse bodem

   












































.. door de douane en meteen naar het glas!!







... en daar zijn ze!

trotse opa bekijkt kleinzoon even goed

bijzondere begroeting door Alex en Miranda

.. even bijkomen van de lange reis